Sinds 2016 slaapt Petra met oordoppen in. Zij woont al meer dan twintig jaar in Amersfoort Hoogland. Het is de enige manier om uitgerust aan haar vroege dienst als machinist bij de NS te kunnen beginnen. “Mijn oordoppen zijn mijn redding. Ik raak al in paniek bij de gedachte dat ik ze zou kwijtraken.”
Petra werkte al als machinist, maar stapte in 2016 over naar de NS. Daar begint haar werkdag vaak om 5 uur ‘s ochtends. Om dit verantwoordelijke werk te kunnen doen, moet ze om rond 8 of 9 uur ‘s avonds gaan slapen.
“Maar ik viel maar niet in slaap, lag om 10 uur, half 11 nog wakker en dacht: wat hoor ik toch steeds? Ja, vliegtuigen dus, alleen maar vliegtuigen. Na een tijdje kreeg ik een gigantisch slaaptekort. Mijn werk kon ik nog wel doen, maar de rest van de dag was ik een zombie, doodmoe.
Bovenop het slaaptekort komt er stress. Je vraagt je af: komen er vliegtuigen, kan ik slapen of niet? Als ik het eerste vliegtuig hoor, schiet mijn hartslag omhoog, en weet ik dat ik de komende één tot anderhalf uur niet kan slapen, want dan komen ze echt achter elkaar over. Een treintje van vliegtuigen.”
Uitgeput
“Ik raakte uitgeput. En toen heb ik volledig geluiddichte oordoppen laten maken voor honderd euro. Die zijn mijn redding. Mijn oordoppen helpen me om in te slapen, en dat is nu des te harder nodig omdat de vliegherrie inmiddels doorgaat tot 11 uur ‘s avonds. Ik raak al in paniek bij de gedachte dat ik ze zou kwijtraken.”
SchipholWatch spreekt Petra thuis. We kennen haar van de Amersfoortse groep die zich hardmaakt tegen vliegherrie. Deze en andere lokale whatsapp-groepen zijn opgezet door de organisatoren van Stop Vierde Route, die strijden tegen de vierde aanvliegroute naar Schiphol.
Deze route zou de overlast voor een groot deel van midden-Nederland nog veel erger maken. De Amersfoortse groep komt sinds september vorig jaar regelmatig bijeen, ze doen meldingen bij BAS en op vliegherrie.nl, en proberen via lokale publiciteit meer mensen te betrekken bij de strijd en het onderwerp op de agenda van de lokale politiek te krijgen.
Op dit moment is de groep bezig met het inventariseren van de actuele overlast veroorzaakt door een standaard route voor opstijgend vliegverkeer vanaf Schiphol. Hebt u daar ook last van? Stuur dan een bericht naar vliegoverlast033@gmail.com.
Petra: “Toen ik vorig jaar ontdekte dat ik niet alleen was, maar dat meer mensen hier in Amersfoort er last van hebben, vond ik dat heel fijn. Want ik dacht heel lang dat het aan mij lag, ik verweet mezelf dat ik er zoveel last van had. Mijn echtgenoot is er bijvoorbeeld veel minder gevoelig voor. Dat is soms best eenzaam, maar gelukkig heb ik nu gelijkgestemden. Ik had zelf ook al meldingen op BAS gedaan, maar ik wil er niet de hele tijd mee bezig zijn, want anders word ik helemaal gek.”
Het liefst is ze buiten, aan het werk in haar tuin of haar moestuin vlakbij. “Het was zo heerlijk stil toen we hier kwamen wonen. We wonen op een fijn plekje, kijken uit op een vijver, veel bomen, vogels. Dat vond ik fantastisch, want ik ben een buitenmens. Maar tegenwoordig hoor ik heel vaak vliegtuigen, achter elkaar door, vooral in het voorjaar en de zomer, juist als er veel werk te doen is in een tuin.
Machteloos
Dat doet echt iets met me. De ontspanning die ik altijd in de tuin vond, wordt beïnvloed door iets waar ik niets tegen kan doen. Je bent machteloos, je weet niet wanneer het komt, maar het komt. Dat vind ik heel erg en eng. Het grote geld maakt uiteindelijk iedereen kapot. Dat besef is zwaar. Het is zo duidelijk als wat dat de luchtvaart moet krimpen en dat die hubfunctie weg moet. Maar in plaats daarvan wordt er bezuinigd op Europese treinreizen. Ja, dan word ik wel moedeloos.”
Het lawaai stoort Petra het meest, maar de schadelijke stoffen die worden uitgestoten vindt ze ook heel erg. “Dat komt ook allemaal op mijn zelfgekweekte groente terecht. Ik dacht altijd dat ik die niet hoefde te wassen, maar niets is minder waar. Er zijn dagen dat de hele lucht vol zit met vliegtuigstrepen. Een prachtige staalblauwe lucht zie je bijna niet meer. Ik weet niet waar het naar toe moet in Nederland. Alle rust en stilte zijn we kwijtgeraakt.”
Een tijd geleden kreeg Petra veel last van migraine, waarna op doktersadvies haar werktijden licht zijn aangepast. “Die migraine heeft zeker te maken met stress en de vliegoverlast speelt daarbij een grote rol. Ik voel dat me steeds meer wordt ontnomen, dingen die eigenlijk vanzelfsprekend zouden moeten zijn: stilte en schone lucht.
Balkondeur potdicht
Vroeger deden we op zondag de balkondeur van onze slaapkamer open, dan voelden we de zon en dommelden nog even lekker door. Maar ook dat moment is ons ontnomen. Ik hou van wandelen en fietsen, maar of je nu bij het Deelerwoud bij Arnhem bent, of op de Friese meren, overal is lawaai.
We worden er ziek van, er gaat iets ongelofelijk fout. Al die psychische klachten van de laatste tijd kunnen ook komen doordat je te weinig rust om je heen hebt. Mensen realiseren zich dat misschien niet, maar voelen zich onrustig, gestresst, en gaan naar de psycholoog voor hulp.”
Zo goed en zo kwaad als het gaat probeert Petra haar leven te leven in de stad die is uitgeroepen tot beste Europese stad om te wonen. Nu de gemeente ook nog plannen heeft om hoge windmolens in de buurt te plaatsen – “misschien wel goed voor het milieu, maar niet voor de vogels en de stilte” – is Petra dagelijks bezig met de moeilijke vraag of het nu toch echt tijd is om te verhuizen.
“Het allerliefst zou ik naar Noorwegen of Zweden verhuizen. Naar een plek waar je in stilte zonder stress buiten kunt zijn. Maar ja, ik heb ook een man, kinderen en kleinkinderen. In Nederland blijven dan? Wie garandeert me dat een stille plek over vijf jaar ook nog stil is? Daar heb ik weinig vertrouwen in.”
Het persoonlijke verhaal van Petra is het twaalfde in een reeks waarin SchipholWatch de slachtoffers van de vliegindustrie een gezicht geeft. De serie is geïnspireerd op de meldingen die mensen maken op de site vliegherrie.nl. Wilt u uw verhaal ook kwijt aan onze lezers, mail dan uw telefoonnummer aan redactie@schipholwatch.nl.